Artykuły MENA Monitor
Dżibuti. Konflikt na tle etnicznym hamuje rozwój państwa
Napięcia pomiędzy plemionami Afar i Issa sięgają dziesięcioleci. Issa, wspierana przez władzę Somalii pragnie być częścią Strefy Sitti, będącej regionem Somalii. W 2014 r. w Awash doszło do spotkania z ówczesnym prezydentem Somalii podczas którego podpisano dokument uznający trzy kebelie (regiony administracyjne) za specjalne obszary w granicach regionu Afar . Umowa została jednak zakwestionowana przez przywódcę Issy, co doprowadziło do wznowienia konfliktu i zażądania przynależności do strefy Sitti w regionie Somalii w 2018 r.
Syria. Brak perspektyw na zakończenie wojny domowej
Trwająca wojna w Syrii nie przypomina rewolucji, która miała miejsce 10 lat temu. Poszczególne części terytorium kraju kontrolowane są przez siły zbrojne Rosji, Turcji, USA, Irańskich Strażników Rewolucji, dżihadystów oraz afgańskich, pakistańskich, libańskich i irackich najemników. Porozumienie pomiędzy prezydentem Baszarem al-Asadem, a jego przeciwnikami wydaje się niemożliwe do osiągnięcia. W perspektywie kolejnych kilku lat wojna będzie trwać, a cenę za działania obcych wojsk w kraju ponoszą Syryjczycy.
Liban. Kryzys gospodarczy
W okresie od stycznia 2020 roku do kwietnia 2021 roku w Libanie ceny podstawowych towarów wzrosły o 350%, a w ujęciu dwuletnim wzrost cen wyniósł 700%. Wartość PKB zmniejszyła się o ok. 40% z 55 mld USD w 2018 roku do 33 mld USD w 2020 roku. Premier Hassan Diab 6 lipca br. zwrócił się do społeczności międzynarodowej oraz ONZ z apelem o pomoc i nie dopuszczenie do katastrofy humanitarnej i zapaści gospodarki kraju.
Wzmożona aktywność Talibów w Afganistanie
Talibscy bojownicy przejęli kontrolę nad kluczowym dystryktem w zachodnim Afganistanie, który obejmuje ważne przejście graniczne z Iranem; w ostatnim czasie grupa ta ponosi znaczące zwycięstwa w kluczowych miejscach w kraju. W ostatnim tygodniu Talibowie opanowali obszary graniczące z pięcioma krajami – Iranem, Tadżykistanem, Turkmenistanem, Chinami i Pakistanem. Zagraniczne wojska kończą swoją 20-letnią interwencję, a sytuacja w zakresie bezpieczeństwa wewnętrznego kraju nieustannie się pogarsza.
Irański parlament i jego rola polityczna po ostatnich wyborach
Ostatnie wybory parlamentarne sprawiły, że jak w soczewce skupiły się niemal wszystkie cechy szczególne irańskiego systemu politycznego i które na dłuższy czas nakreślą kształt krajowej sceny politycznej.
Irańscy Pryncypialiści
Irańscy Pryncypialiści są stronnictwem bardzo niejednorodnym. Podział na radykałów i pragmatyków jest nader ogólny. Wewnątrz każdego z ww. obozów mieszczą się partie i grupy o sprzecznych interesach, rywalizujące o wpływy i środki. Coraz wyraźniej zaznacza się też rozdźwięk między nimi. Dotyczy to zwłaszcza coraz bardziej klerykalizującego się obozu radykałów. Powtarzane regularnie próby zjednoczenia przed wyborami zawsze kończyły się niepowodzeniem. Nigdy też nie udawało im się w pełni zjednoczyć wokół jednego kandydata na prezydenta.
Irańskie partie, stronnictwa i podziały
Porewolucyjne partie polityczne początkowo powstawały na bazie ugrupowań walczących z monarchią. Ich członkowie i założyciele niejednokrotnie mieli za sobą pobyty w cesarskich więzieniach, bywali ofiarami policji politycznej SAVAK itp. Obecnie partie to bardziej elitarne organizacje z ograniczoną liczbą członków i chwiejną grupą sympatyków. Koalicje partyjne do tej pory były efemeryczne i tworzone doraźnie na potrzeby konkretnych wyborów. W irańskiej rzeczywistości politycznej punktem odniesienia nie są partie, lecz konkretne osobistości i ugrupowania tworzone z ich udziałem
Niuanse irańskiej polityki
Opisując irańską politykę, nie sposób pominąć jednego z jej najbardziej kontrowersyjnych elementów, jakim jest Rada Strażników. 12-osobowa Rada jest zespołem prawników – połowa jego członków to duchowni specjalizujący się oczywiście w prawie religijnym, mianowani przez rahbara. Druga połowa to specjaliści od prawa „świeckiego”, nominowani przez Najwyższą Radę Sądownictwa i powoływani przez madżles.
Irańska scena polityczna
Iran, z powodu swojej kluczowej pozycji na Bliskim Wschodzie, konflikcie z USA i Izraelem oraz ciągłych emocji podsycanych jego agresywną retoryką, są częstym tematem analiz oraz wydań wiadomości. Niestety, w tym wypadku ilość nie idzie w parze z jakością. Znaczna część medialnej dyskusji na temat Iranu jest zdominowana przez „twitterowe” dziennikarstwo i notki agencyjne.
W Jerozolimie bez zmian
W ostatnim czasie światowe media obiegły relacje z kolejnej eskalacji napięć pomiędzy Izraelem a Palestyńczykami. Jeden z najdłuższych i najbardziej skomplikowanych wciąż trwających konfliktów ponownie dał o sobie znać opinii publicznej. Od 10 maja ze strefy Gazy wystrzelono już tysiące rakiet w kierunku m.in. Tel Awiwu. Izrael natychmiastowo odpowiedział na palestyński ostrzał rakietowy. W wyniku starć śmierć poniosły już setki cywilów. Jakie czynniki doprowadziły do ponownej eskalacji konfliktu?
„Porozumienie Abrahama” i symboliczny koniec epoki
W czwartek 13 sierpnia 2020 roku świat obiegła wiadomość o porozumieniu na linii Izrael-Zjednoczone Emiraty Arabskie. Wydarzenie to zostało nazwane „Porozumieniem Abrahama” i chociaż nie jest to pierwszy raz, kiedy Izrael nawiązuje oficjalne stosunki dyplomatyczne z krajem arabskim, i tak możemy mówić o swego rodzaju przełomie.
Chińsko-saudyjska atomowa współpraca
Według doniesień Wall Street Journal chińskie firmy w tajemnicy pomogły Rijadowi w budowie infrastruktury dla ekstrakcji yellowcake, czyli tzw. „żółtego ciasta” uranu, który w wysoce wzbogaconym stanie może być wykorzystany do produkcji broni jądrowej.
Gospodarka Iranu w obliczu sankcji i pandemii, część 2
Od wprowadzenia przez USA w życie polityki „maksymalnej presji” na Iran coraz częstsze stają się doniesienia medialne wieszczące rychłe bankructwo kraju. Sankcje istotnie wpędziły Iran w recesje, jednak wbrew alarmistycznym i mocno tendencyjnym materiałom medialnym sytuacja gospodarcza Iranu nie jest dramatyczna i nie grozi upadkiem reżimu.
Gospodarka Iranu w obliczu sankcji i pandemii, część 1
Od wprowadzenia przez USA w życie polityki „maksymalnej presji” na Iran coraz częstsze stają się doniesienia medialne wieszczące rychłe bankructwo kraju. Sankcje istotnie wpędziły Iran w recesje, jednak wbrew alarmistycznym i mocno tendencyjnym materiałom medialnym sytuacja gospodarcza Iranu nie jest dramatyczna i nie grozi upadkiem reżimu.
Fundacja Warsaw Institute
