Mimo że dopiero okres drugiej wojny światowej zwieńczył byt państwa polskiego jako wielowyznaniowego to jednak jeszcze przed wojną wyraźnie wśród polskiego społeczeństwa dominowało wyznanie katolickie (według spisu ludności z 1931 r. katolicy obrządku łacińskiego stanowili blisko 65% Polaków). Z tego względu warto poświęcić kilka słów uwagi pozycji Kościoła Katolickiego w Polsce w okresie okupacji niemieckiej ze szczególnym uwzględnieniem postaw dostrzeganych wśród polskiego duchowieństwa tamtych lat.

W artykule przedstawiono dwie mniej znane polskie organizacje podziemne, które prowadziły walkę z państwami najeźdźczymi – III Rzeszą i ZSRR: Organizację Wojskową Związek Jaszczurczy – NSZ i Muszkieterzy. Przybliżono także sylwetki Ireny Iłłakowiczowej i Klementyny Mańkowskiej uczestniczących w ramach swoich organizacji w działaniach przeciw okupantom. Autor starał się pokazać wybór różnych dróg walki o niepodległość, nie wyciągając przy tym pospiesznych wniosków wartościujących.

W artykule przedstawiono dwie mniej znane polskie organizacje podziemne, które prowadziły walkę z państwami najeźdźczymi – III Rzeszą i ZSRR: Organizację Wojskową Związek Jaszczurczy – NSZ i Muszkieterzy. Przybliżono także sylwetki Ireny Iłłakowiczowej i Klementyny Mańkowskiej uczestniczących w ramach swoich organizacji w działaniach przeciw okupantom. Autor starał się pokazać wybór różnych dróg walki o niepodległość, nie wyciągając przy tym pospiesznych wniosków wartościujących.

W artykule przedstawiono dwie mniej znane polskie organizacje podziemne, które prowadziły walkę z państwami najeźdźczymi – III Rzeszą i ZSRR: Organizację Wojskową Związek Jaszczurczy – NSZ i Muszkieterzy. Przybliżono także sylwetki Ireny Iłłakowiczowej i Klementyny Mańkowskiej uczestniczących w ramach swoich organizacji w działaniach przeciw okupantom. Autor starał się pokazać wybór różnych dróg walki o niepodległość, nie wyciągając przy tym pospiesznych wniosków wartościujących.

Józef Unrug był wybitnym dowódca, założycielem polskiej marynarki wojennej, dla której kupił nawet pierwszy okręt. Mimo swojego niemieckiego pochodzenia, po ataku Niemiec na Polskę, wyrzekł się wszystkiego co niemieckie, a nawet „zapomniał języka niemieckiego”

„Żegota” była jedyną konspiracyjna organizacją społeczną wspieraną przez państwo w okupowanej przez Niemców Europie. Powstała jako odpowiedź na bestialską akcję eksterminacji ludności żydowskiej tzw. Akcje Reinhardt.

Stefan Rowecki ps. „Grot” urodził się 25 grudnia 1895 roku w Piotrkowie Trybunalskim. Ukończył tamtejsze gimnazjum i założył jedną z pierwszych w Polsce organizację skautową, po czym rozpoczął studia w warszawskiej Szkole Mechaniczno-Technicznej H. Wawelberga i S. Rotwanda na Wydziale Elektrycznym. W 1913 roku został przyjęty do Polskich Drużyn Strzeleckich, w których przyjął pseudonim „Radecki” oraz osiągnął w nich stopień podoficera i stanął na czele zastępu w warszawskiej kompanii PDS.

Akcja „Kutschera” była już chyba analizowana i opisywana na wszystkie możliwe sposoby. A jest przecież tylko jedną z, co prawda najbardziej interesujących i śmiałych, ale jednak wielu akcji egzekucyjnych podjętych przez Armię Krajową podczas długiej okupacji niemieckiej. Akcja „Kutschera” była udanym zamachem na dowódcę SS i Policji na Dystrykt Warszawski Generalnego Gubernatorstwa Franza Kutscherę. Wyrok – choć wówczas jeszcze niepewny – wykonano 1 lutego 1944 w Alejach Ujazdowskich w Warszawie. Dokonali tego żołnierze oddziału specjalnego Kedywu Komendy Głównej AK „Pegaz”. Aleje Ujazdowskie to przepiękna i długa ulica, z niemniej długą historią. Oczywiście z historią długą, ale długość tę liczyć można często do Powstania Warszawskiego i do niemal kompletnej anihilacji miasta przez Niemców. To właśnie na jednej z głównych arterii miasta dokonano tego, co stać się powinno już dawno. No właśnie, ale dlaczego powinno?

Gdy myślimy i rozmawiamy o powstaniu warszawskim musimy pamiętać nie tylko o bohaterstwie powstańców i zwykłych Warszawiaków, ale o całościowej tragedii ludności, strat kultury i niemal całkowitej anihilacji miasta. Powstanie warszawskie nie tylko było klęską, było też jednym z największych kataklizmów w historii polskiego narodu. Jedynym swoistym wyjątkiem może być ta warstwa świadomości narodowej, z której współcześnie czerpiemy. Pamięć o zrywach narodowych była pielęgnowana – i słusznie – praktycznie od zawsze w świadomości Polaków. Niemniej, powstanie naznaczone jest ogromnymi stratami narodu polskiego. Tak jak podkreślał nieżyjący już uczestnik powstania, żołnierz Armii Krajowej, polski dyrygent i kompozytor Józef Wiłkomirski, w powstaniu, wśród tych około 200 tys. Polaków zginął kwiat młodzieży warszawskiej, który po wojnie mógł odbudowywać zniszczony naród i zrujnowane państwo.

Akcje likwidacyjne były działaniami Armii Krajowej w czasie II wojny światowej mającymi na celu fizyczną likwidację funkcjonariuszy niemieckiego aparatu okupacyjnego w Polsce. Były to działania odwetowe za zbrodnie na ludności cywilnej oraz na członkach polskiego ruchu oporu.