W pierwszych dniach ofensywy Rosjanom nie udało się zająć żadnego większego miasta. Choć faktem też jest, że raczej starają się je omijać, a zdobyć usiłują dwa, te największe: Kijów i Charków. Choć każde z innego powodu. Charków dlatego, że nie mogą go zostawić na tyłach przy natarciu w kierunku środkowej Ukrainy. Kijów, bo chodzi o złamanie morale obrońców. Tymczasem, jak wynika z ocen Pentagonu zaangażowano w działania bojowe już trzy czwarte skoncentrowanych wcześniej wokół Ukrainy wojsk. Dlatego rośnie ryzyko, że do wojny włączy się bezpośrednio białoruska armia.

Kampania ukraińska nie przebiega w takim tempie, jak zakładał Władimir Putin. Nie wiadomo, czy przygotowanie było nieodpowiednie, a generałowie nie chcieli prezydentowi mówić, że nie są gotowi do ataku? Być może po prostu potencjał ofensywny Rosji nie jest tak imponujący, jak wielu chciało myśleć, także w Moskwie. Okazuje się, że starcie z bardzo dużym terytorialnie, zamieszkałym przez miliony ludzi, europejskim państwem dysponującym regularnym wojskiem z wysokim morale, to nie to samo, co bezkarne bombardowanie ludności cywilnej w Syrii.

W inwazji na Ukrainę Rosja musi przeprowadzać największą operację z użyciem połączonych rodzajów sił zbrojnych od czasu bitwy o Berlin w 1945 roku. Pierwsze dni wojny pokazują, że rosyjska armia przeceniła swoje możliwości i nie doceniła możliwości przeciwnika. Co w przypadku Rosji nie jest niczym nowym. Podobnie było w pierwszej wojnie czeczeńskiej, ale też pod wieloma względami w wojnie z Gruzją.

Faktycznie wojna Rosji z Ukrainą toczy się nieustannie do 2014 roku w Donbasie. Po decyzji Kremla o uznaniu „republik ludowych” w tej okupowanej faktycznie części Ukrainy mogło wydawać się, że wojenne działania Rosji ograniczą się jednak tylko do tego frontu. Putin zdecydował inaczej. Działania w rejonie Donbasu są jednak ważne z trzech powodów. Po pierwsze, tutaj skupiony jest od lat trzon armii ukraińskiej i tutaj jest ona najlepiej przygotowania do obrony. Po drugie, z Donbasu może pójść ważne uderzenie na północny zachód, w stronę Charkowa, wspomagające Rosjan atakujących to miasto ze wschodu. Po trzecie, z Donbasu idzie uderzenie na Mariupol, aby następnie idąc wzdłuż wybrzeża Morza Azowskiego, spotkać się z oddziałami nacierającymi z Krymu.

Pierwsza doba pełnowymiarowej inwazji Rosji na Ukrainę nie pozwoliła Moskwie zrealizować zakładanych celów. Ukraińskim siłom udało się spowolnić ruchy sił lądowych przeciwnika, rosyjskie lotnictwo i rakiety nie zdołały sparaliżować systemu dowodzenia wojsk Ukrainy.

Prezydent Rosji mógł zatrzymać się na uznaniu tzw. republik ludowych w okupowanym Donbasie, wychodząc z twarzą z obecnego kryzysu. Jednak wszystko wskazuje na to, że wojna z Ukrainą została zaplanowana już jesienią ub.r. Absurdalne żądania pod adresem NATO i USA miały być tylko pretekstem, żeby uderzyć na Ukrainę.