CHINA MONITOR
Data: 4 maja 2020 Autor: Paweł Paszak
Zbrojenia ChALW w dobie pandemii
Na 22 maja zaplanowane zostało Ogólnochińskie Zgromadzenie Przedstawicieli Ludowych, (OZPL) w trakcie którego ogłoszony ma zostać nowy budżet obronny ChRL. Według prognoz, ulegnie on dalszemu zwiększeniu i to pomimo recesji na poziomie 6,8% w pierwszym kwartale 2020 r. Do tej pory władze KPCh utrzymywały, że wzrost wydatków wojskowych ma zrównoważony charakter, a jego dynamika odpowiada sytuacji gospodarczej. Jeżeli doszłoby do wyraźnego zwiększenia budżetu, oznaczałoby to oficjalne zerwanie z polityką wydatkowania 1,3% PKB na zbrojenia (176 mld USD 2019 r.). Wbrew danym publikowanym przez władze ChRL, budżet wojskowy jest w rzeczywistości wyższy o co najmniej 0,5%, na co wskazują statystyki Stockholm Peace Research Institute – 1,9% i 261 mld USD.
Z perspektywy Pekinu, utrzymanie zwiększających się nakładów na zbrojenia jest niezbędne dla kontynuowania priorytetowych programów modernizacyjnych Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej. Wśród nich na czoło wysuwają się ambitne plany rozbudowy floty lotniskowców wyposażonych w napęd nuklearny (Typ 003 i 004), jądrowych okrętów podwodnych przenoszących pociski balistyczne (SSBN Jin-class typ 094), fregat (Typ 054a) oraz krążowników rakietowych (Typ 055, 052D). W styczniu 2020 r. do służby wprowadzono okręt Nanchang (南昌 Typ 055) określany jako jedna z najnowocześniejszych tego rodzaju jednostek na świecie. Z kolei w pod koniec kwietnia na wyposażeniu ChALW znalazły się dwa okręty podwodne (Typ 094) o zasięgu pocisków nuklearnych przekraczającym 7 tys. km. Najnowszy raport US Congressional Research Service (CRS) przewiduje, że do końca 2020 r. Armia Ludowo-Wyzwoleńcza będzie w posiadaniu 360 okrętów, podczas gdy US Navy liczyć będzie 297 jednostek. Prognozy CRS wskazują, że do 2030 r. chińska flota wzrośnie do 425 jednostek, co wiązać się będzie z relatywnym osłabieniem zdolności projekcji siły przez armię amerykańską w regionie Indo-Pacyfiku.
Wesprzyj nas
Jeżeli przygotowane przez zespół Warsaw Institute treści są dla Państwa przydatne, prosimy o wsparcie naszej działalności. Darowizny od osób prywatnych są niezbędne dla kontynuacji naszej misji.
Chińskie programy modernizacyjne nie ograniczają się jednak bynajmniej tylko do floty. Intensywnie rozbudowywane są wojska rakietowe, które do 2015 r. w strukturze wojsk lądowych tworzyły Drugi Korpus Artyleryjski (第二炮兵部). Kluczową rolę przypisuje się rakietom balistycznym średniego i pośredniego zasięgu (DF-21D, DF-26D). Spośród wyżej wymienionych rodzajów rakiet, DF-21D (zasięg 1,5 tys. km) określany jest jako „zabójca lotniskowców” (航母杀手) i stanowi jedno z głównych zagrożeń dla amerykańskich grup uderzeniowych. Z kolei DF-26 o zasięgu ok. 3-4 tys. km, pozwala na rażenie celów znajdujących się w tzw. „drugim łańcuchu wysp (第二岛链以内), w między innymi amerykańską bazę Andersen na wyspie Guam. Program rozwoju sił rakietowych stanowi zatem jedno z podstawowych narzędzi realizacji strategii antydostępowej (A2/AD) Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej.
Nie mniej istotne są plany stworzenia sił powietrznych „światowej klasy”, które byłby w stanie nawiązać równorzędną walkę z US Air Force wyposażone w samoloty F-22 Raptor i F-35 Lightning II. Środkiem do osiągnięcia tego celu ma być wprowadzenie do kluczowych jednostek samolotów wielozadaniowych piątej generacji Chengdu J-20 oraz upowszechnienie zaawansowanych samolotów czwartej generacji: J-16 i J-10 C. Co więcej, w 2016 r. gen. Ma Xiaotian (马晓天) (dowódca chińskich sił powietrznych w latach 2012-2017) publicznie ogłosił start programu budowy bombowca strategicznego określanego jako H-20. Jego powstanie doprowadziłoby do osiągnięcia przez Chiny pełnowymiarowej triady nuklearnej dalszego podniesienia zdolności odstraszania nuklearnego.
Wskazane wyżej kierunki rozwoju ChALW stanowią jedynie wybrane odcinki złożonego i kosztownego procesu modernizacji podejmowanego przez chińskie władze. Można oczekiwać, że w miarę wzrostu napięć w relacjach między Pekinem i Waszyngtonem, potęga militarna będzie odgrywać coraz istotniejszą rolę w zabezpieczaniu chińskich interesów w regionie Indo-Pacyfiku. Perspektywy realizacji wskazanych programów stają jednak pod znakiem zapytania zważywszy na zwalniające tempo wzrostu gospodarczego Chin, które ulegnie dalszemu pogorszeniu w konsekwencji pandemii SARS-COV-2. Efektywna implementacja dotychczasowej polityki zbrojeniowej wiązać się będzie nie tylko z rosnącymi kosztami dla gospodarki, ale również z pogorszeniem percepcji Chin wśród państw Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej. Militarystyczny kierunek obrany przez chińskie władze wspierany nacjonalistyczną narracją ma szansę doprowadzić do konsolidacji koalicji państw regionu i Stanów Zjednoczonych.
All texts published by the Warsaw Institute Foundation may be disseminated on the condition that their origin is credited. Images may not be used without permission.
Powiązane wpisy
Fundacja Warsaw Institute
