RUSSIA MONITOR
Data: 31 października 2017
Ropa, Irak i Kurdowie
Rosja podpisuje kolejne kontrakty naftowe z autonomią kurdyjską w północnym Iraku, jednocześnie zachowując znakomite relacje z Bagdadem. Już po rozpoczęciu wojskowej operacji irackiej przeciwko Kurdom, Rosnieft’ podpisała ważny kontrakt z władzami w Irbilu. Co skrytykowano w Bagdadzie, ale nie było przeszkodą, by do Moskwy kilka dni później przyleciał szef irackiej dyplomacji. Rosja korzysta z tego, że żadna ze stron, ani Kurdowie, ani Irakijczycy, nie chcą sobie popsuć relacji z Moskwą. Przy jednoczesnym znaczącym wzroście wpływów irańskich w tym regionie, oznacza to także umocnienie pozycji Rosji.
Rosja finansowo już skorzystała na konflikcie kurdyjsko-irackim, bo w górę poszły światowe ceny ropy. Po zajęciu Kirkuku przez siły irackie produkcja z tego rejonu zmalała do ok. 210 tys. baryłek dziennie. Transport ropy do Ceyhan zmalał o ponad połowę, z poziomu 600 tys. do ok. 250 tys. baryłek dziennie.
23-25 października wizytę w Moskwie złożył szef irackiej dyplomacji Ibrahim al-Jaafari. Rozmawiał z Siergiejem Ławrowem o współpracy gospodarczej i wspólnej walce z terroryzmem, ale oczywiście głównym tematem był konflikt Bagdadu z Kurdami i wojskowa operacja na północy Iraku. Kreml odgrywa rolę przyjaciela obu stron konfliktu, mówi, że sami powinni załatwiać swe wewnętrzne sprawy, chce jak najlepiej współpracować i z KRG (Kurdish Regional Government), i z Irakiem. Ale nie wszystkie rosyjskie posunięcia podobają się w Bagdadzie. Irackie ministerstwo ropy skrytykowało zawarty 18 października przez Rosnieft’ z Kurdami kontrakt, uznając to za ingerencję w wewnętrzne sprawy Iraku, naruszenie suwerenności i norm międzynarodowych. Trzy dni później minister ropy Jabbar al-Luaibi powiedział, że Rosnieft’ zapewniła go, że kontrakty z KRG są wstępne „i nie gotowe do wprowadzenia”. Tyle że Igor Sieczin skomentował pretensje irackie w ten sposób, że konflikty Bagdadu z Irbil to nie jego sprawa, on chce tylko robić biznes. I nie ma sobie nic do zarzucenia, bo Rosja uznaje integralność terytorialną Iraku z uwzględnieniem autonomii Kurdystanu. Siergiej Ławrow dodał, że gospodarcza współpraca Moskwy z KRG to żadna tajemnica dla Bagdadu.
Rosjanie mają podstawy by uważać, że Irak nie chce psuć sobie z nimi stosunków. Moskwa to zbyt ważny partner ekonomiczny, polityczny, ale i coraz bardziej militarny. W 2014 roku Bagdad podpisał z Moskwą kontrakt na zakup broni za ponad 4 mld dolarów. Rosjanie szkolą irackich oficerów. Poza tym, Rosja to sojusznik Iranu, protektora szyickiego rządu w Bagdadzie. W sierpniu rosyjska Zarubieżnieft’, turecka prywatna Unit International zawarły z irańską prywatną firmą Ghadir Investment Holding porozumienie warte 7 mld dolarów ws. eksploatacji ropy i gazu w Iranie. Niewiele wiadomo na temat tego kontraktu, oprócz tego, że docelowo ma być wydobywane 75 mld m sześc. gazu rocznie oraz 100 tys. baryłek ropy dziennie. Konflikt w północnym Iraku uderzający nie tylko w produkcję na złożach Kirkuku, ale też zagrażający transportowi surowca do portów tureckich (Bagdad chce wznowić transport ropociągiem Kirkuk-Ceyhan omijającym Kurdystan, a który został zamknięty w 2014 roku po przyjściu dżihadystów; obecnie ropa z Kirkuku płynie ropociągiem kontrolowanym przez Kurdów), to szansa dla Iranu. To był też jeden z motywów działania Teheranu w sprawie konfliktu kurdyjsko-irackiego. Irańczycy wspomogli Bagdad w operacji wojskowej przeciwko autonomii kurdyjskiej i zadbali o neutralność co najmniej części peszmergów (tajne porozumienie z Talabanimi).
All texts published by the Warsaw Institute Foundation may be disseminated on the condition that their origin is credited. Images may not be used without permission.
Powiązane wpisy
Fundacja Warsaw Institute
