BALTIC MONITOR

Data: 1 maja 2018

Potencjał militarny Kaliningradu narzędziem wojny psychologicznej

Intensywna militaryzacja obwodu kaliningradzkiego w ostatnich latach jest jednym z ważniejszych wyzwań dla wschodniej flanki NATO. Systemy rakietowe tworzące strefę Anty-dostępową (AD/A2) potencjalnie są wstanie zablokować dostęp Sojusznikom z NATO do wschodnioeuropejskiego teatru działań. Zaś dyslokowane systemy Iskander – M zdolne do przenoszenia głowic nuklearnych bez trudu mogą sięgnąć wybrzeży Szwecji lub stolicy Polski. Bez względu na potencjał militarny obwodu kaliningradzkiego pojawiające się regularnie tego typu informacje są elementem rosyjskiej wojny psychologicznej.

źródło: wikimedia.org

W ciągu ostatnich kilku lat potencjał militarny eksklawy kaliningradzkiej intensywnie wzrastał. Dla Kremla region ten politycznie jak i militarne odgrywa coraz to większe znacznie. Geograficzne położenie eksklawy pomimo swoich wad ( brak połączenia lądowego z resztą federacji) ma znaczeni strategiczne. Rosyjski „nawis” otoczony państwami NATO i UE chroni część interesów FR w basenie morza bałtyckiego. Z jednej strony jest gwarantem części interesów ekonomicznych Rosji – szlaki morskie, powietrzne czy rurociągi, z drugiej stanowi wyzwanie dla kontr-projektów choćby dla kabla energetycznego Szwecja – Litwa. Militarnie zaś zwiększający potencjał obwodu stanowi coraz większe wyzwanie dla państw NATO i neutralnych sąsiadów takich jak Szwecja. Rosyjska eksklawa stała się dla Kremla ważnym zasobem  militarno-politycznym, mającym na celu odstraszanie Zachodu.

Kaliningradzki „Strach na wróble”

Pojawiające się regularnie w mediach regionalnych jak globalnych informacje o kolejnych siła i środkach militarnych w Kaliningradzie mają w znacznym stopniu również wymiar propagandowo – psychologiczny. Agencje medialne podając kolejne informacje systemach rakietowych – ich zasięgu zdolnościach do  przenoszenia broni nuklearnej uczestniczą w rosyjskiej wojnie psychologicznej wobec sąsiadów.  Celem jest szerzenie strachu wśród elit i społeczeństw państw sąsiednich (polska kraje bałtyckie czy północne). Ma on doprowadzić długofalowo do przekonania, że Rosja stanowi siłę z którą nie można się mierzyć. Na niższym stopniu cele te są odmienne wobec różnych części basenu Morza bałtyckiego. Wzbudzanie atmosfery strachu np. w krajach północnych ma ograniczać współprace Nordyków z NATO, a także utrzymywać społeczeństwo w niechęci do integracji z Sojuszem. W krajach bałtyckich zaś „propaganda wojenna” FR ma na celu budowanie niechęci do aktywnej obrony przeciw Rosji.

Aktywność w przestrzeni informacyjne w połączeniu z rosyjskimi prowokacjami na morzu bałtyckim i przestrzeni powietrznej nad regionem jest elementem rosyjskiej polityki odstraszania NATO

All texts published by the Warsaw Institute Foundation may be disseminated on the condition that their origin is credited. Images may not be used without permission.

Powiązane wpisy
Top