RUSSIA MONITOR
Data: 12 czerwca 2019
Rosjanie na szelfie Republiki Kongo. Łukoil poszerza afrykańskie portfolio
Jeden z największych rosyjskich koncernów naftowych inwestuje w kolejnym kraju Afryki. Łukoil kupił udziały w projekcie naftowo-gazowym Marine XII na szelfie Republiki Kongo. Wartość transakcji to 800 mln dolarów. Za taką sumę Łukoil zakupił 25 proc. udziałów w projekcie, którego operatorem i większościowym udziałowcem jest włoski Eni. To tylko początek ekspansji rosyjskiej spółki w Republice Kongo. Pod koniec maja, podczas wizyty prezydenta afrykańskiego kraju w Moskwie, Łukoil podpisał list intencyjny o rozwoju współpracy z państwowym koncernem SNPC.
Koncern kupił od brytyjskiej spółki New Age 25 proc. udziałów w dużym projekcie naftowo-gazowym na szelfie Republiki Kongo. Wydobycie w projekcie Marine XII sięga ok. 140 000 baryłek dziennie. Wartość transakcji wyniosła 800 mln dolarów. Rosjanie wkroczyli w inwestycję korzystając z tego, że operator projektu Marine XII, włoski Eni nie zdecydował się skorzystać z prawa pierwokupu udziałów New Age. Łukoil zakupił udziały na aukcji zorganizowanej przez Citi Bank. Cała suma została przelana na konta tego banku, wobec którego New Age miała duże długi. Warto zwrócić uwagę, że New Age jest z kolei kontrolowana przez chiński fundusz inwestycyjny Noru. Inwestycję w Republice Kongo można więc uznać za kolejny przejaw zacieśniania współpracy energetycznej Rosji i Chin.
Wesprzyj nas
Jeżeli przygotowane przez zespół Warsaw Institute treści są dla Państwa przydatne, prosimy o wsparcie naszej działalności. Darowizny od osób prywatnych są niezbędne dla kontynuacji naszej misji.
Licencja Marine XII obejmuje obszar 571 km² leżący na szelfie kontynentalnym Republiki Kongo, 20 km od linii brzegowej, na morzu o głębokości 20-90 m. Projekt dotyczy pięciu odkrytych złóż zawierających 1,3 mld baryłek ropy. Dwa złoża, Nene i Litchendjili, uruchomiono w 2015 roku. Obecnie wydobywa się z nich 28 000 baryłek ropy i kondensatu gazowego dziennie, jak też 1,7 mln m³ dziennie gazu. Operatorem i głównym udziałowcem Marine XII jest Eni (65 proc.). 25 proc. należy teraz do Łukoilu, zaś pozostałe 10 proc. to własność kongijskiego państwowego koncernu energetycznego Société Nationale des Pétroles du Congo (SNPC).
Łukoil rozpatruje opcję nawiązania współpracy z operatorem projektu (Eni) w celu budowy zakładów LNG na terytorium Kongo, które mogłyby wykorzystywać gaz z Marine XII. Jednocześnie Rosjanie chcą rozwijać swoją aktywność w całym kraju. Temu służy podpisany pod koniec maja list intencyjny z SNPC. Dokument przewiduje sprawdzenie możliwości wspólnego udziału w projektach dotyczących badań geologicznych, eksploracji i wydobycia węglowodorów na terytorium Republiki Konga. Do podpisania listu doszło podczas wizyty w Moskwie w dniach 23-24 maja prezydenta Republiki Kongo, Denisa Denis Sassou-Nguesso. Podczas tej wizyty podpisano osiem umów i innych dwustronnych dokumentów. Część z nich dotyczy współpracy w obszarze komunikacji masowej i współpracy w obszarze wykorzystania energii atomowej.
W wydanym komunikacie Sassou-Nguesso stwierdził, mówiąc o Łukoilu, że „kierownictwo republiki jest zainteresowane współdziałaniem ze spółką i okaże rosyjskiej firmie wszechstronne wsparcie w rozwoju projektów w kraju”. Zresztą doszło też do spotkania prezydenta Republiki Kongo z prezesem Łukoilu Wagitem Alekpierowem. To pierwszy projekt Łukoilu w Republice Kongo, ale kolejny już w Afryce. Dotychczas koncern działał w Kamerunie, Nigerii, Ghanie i Egipcie. W tym ostatnim kraju są to projekty na lądzie, w trzech pozostałych – podmorskie. Ekspansja Łukoilu w Afryce wpisuje się w aktywną politykę Moskwy na tym kontynencie. Nie chodzi już tylko o kontrakty zbrojeniowe, ale też o inwestycje rosyjskie w gospodarkę kolejnych krajów afrykańskich (przede wszystkim chodzi o złoża minerałów) i współpracę w obszarze bezpieczeństwa. Przejawem rosnącego zainteresowania Rosji tym kontynentem są nie tylko liczne spotkania Władimira Putina z przywódcami afrykańskich krajów ale też planowany na październik 2019 roku szczyt Rosja-Afryka.
Wszystkie teksty (bez zdjęć) publikowane przez Fundacje Warsaw Institute mogą być rozpowszechniane pod warunkiem podania ich źródła.
Powiązane wpisy
Fundacja Warsaw Institute
